– Det skal meir til enn ei fleirspråkleg nettside

Oppsøker ulike miljø

Ein del menneske som ho møter skjønar kanskje ikkje at dei har ei pårøranderolle eingong, eller så vil dei ikkje opna opp om det. Reinertsen viser til at spesielt i møte med ukrainske unge, er det mange som lukkar seg og ikkje vil snakka om ei eventuell uro for slekt som er igjen i det krigsramma heimlandet.

Tek tid å komma i posisjon å få tillit

Bruk tid, skap tillit

Greier ein å skapa ei avslappa ramme rundt møta, kan det om ein brukar tid, la seg gjera å komma i posisjon, slik at den enkelte tør å opna opp for sine tankar om det å vera pårørande, og tør å vera tydelege på kva han eller ho treng hjelp til. Av og til kan ein slik liten samtale der ein opnar opp om kva ein står i, vera nok å letta på børa. 

Ikkje alle som kjem til Norge har klart for seg kva det betyr å vera pårørande og kva Pårørendesentet kan tilby. Ein del håpar det kan bety pengar, noko Reinertsen godt kan forstå sidan mange av desse menneska ikkje har arbeid og dermed ofte dårleg råd.
 

Til tross for stor innsats, ser me at det tek veldig lang tid å nå inn til dei pårørande me ønsker å nå. Språkbarrieren og kulturforskjellar kan vera ein grunn til dette, og det kan vere vanskeleg å vita om bodskapen når heilt fram.

Sissel Reinertsen seier det er viktig å halde fram arbeidet med å få menneske med fleirkulturell bakgrunn til å setje ord på sine erfaringar som pårørande. Ho viser til at det blir stadig fleire menneske med minoritetsbakgrunn i Norge.

Ho ser at ein kanskje må justera innsatsen noko, slik at ein møter innvandrarane på rett tid, og ikkje berre på Johannes Læringssenter, like etter dei er komne til landet og har hovudet fullt av språkopplæring og integrering. Likevel meiner ho det er viktig at organisasjonar som Flyktningetjenesten veit om Pårørendesenteret sitt lågterskeltilbod som også er gratis.


Mykje skam rundt rus og psykisk uhelse
– Psykisk uhelse og rusmisbrukt blant mange menneske med minoritetsbakgrunn er ofte endå meir skamfullt enn blant etnisk norske. I Ukraina til dømes, går nesten ingen til psykolog. Då skal du i tilfelle vera svært sjuk, og ei slik haldning gjer nok at du har høg terskel for å ta opp psykiske vanskar, anten det gjeld deg sjølv eller nokon du er pårørande til, trur Sissel Reinertsen.

Det er ikkje så lett å få overblikk over kva utfordringane handlar om i desse miljøa. Sissel Reinertsen er på ein måte overraska over at det har vore ein så tung prosess å nå inn til menneske med minoritetsbakgrunn. Likevel er det ikkje anna å gjera enn å krumma ryggen, leggja stein på stein og byggja eit fundament, ein grunnmur, som ein kan stå på. Det er viktig å møta dei der dei er, og fleire møte skjer på ettermiddagen.

– Hanan har arbeidd lenge med dette, og ho seier at tålmod gjer at ein til slutt vil nå inn og komme i posisjon til å yte hjelp til pårørande. Og somme menneske frå fleirkulturelle miljø tek kontakt med Pårørendesenteret. Men me veit jo ikkje om det er på grunn av vår innsats, eller om dei ville tatt kontakt uansett, påpeiker Sissel Reinertsen.

Eit ansikt betre enn ei nettside

Ifølge henne nyttar det ikkje å lene seg på nettsider på urdu, arabisk, russisk, polsk og ukrainsk.

– Dei må få sjå deg, så du må besøka dei der dei er. Og du må ofte forklara dei om ei rolle som er heilt ukjent for dei. Dessutan skal me ikkje gløyma at om ein ikkje brukar dei norske omgrepa, blir det alt drive mykje god pårørandeomsorg både i moskear og kyrkjer, til dømes. For oss er det viktig å ufarleggjere det å ha ein son eller dotter som rusar seg, ta vekk skamma med å stå fram som det, påpeiker ho.